Door het tijdsgebrek schiet het er bij in om in dit blog de verhalen uit de praktijk te delen, maar dat was wel het uiteindelijke doel van een blog. Dus mijn goede voornemen na de vakantie is om jullie regelmatig mee te nemen in mijn verhalen uit de praktijk. Vandaag deel 1!
De zus van een man van middelbare leeftijd neemt contact met mij op. Haar broer verblijft in een revalidatiecentrum, maar is helemaal niet tevreden. Hij verblijft daar al maanden en de familie ziet geen vooruitgang. Tot overmaat van ramp, hebben ze afgelopen week ook nog gezegd dat haar broer niet meer naar huis kan. Er gaat een indicatie voor de wet langdurige zorg aangevraagd worden. Ze weet dat hij nu een tijdelijke WLZ indicatie heeft. Maar wat betekent het als dat een levenslange indicatie gaat worden? En waar kan haar broer wonen? Hij is nog niet zo oud, dus in een verpleeghuis lijkt niet passend.
Ik ga met mevrouw en haar broer in gesprek. Ik geef hen uitleg over de WLZ. We bespreken de verschillende zorgprofielen, budgetten, mogelijkheden van zorg en de eigen bijdrage.
Ook heb ik al een aantal mogelijkheden in de regio onderzocht waar meneer mogelijk zou kunnen wonen. Samen bekijken we deze organisaties en bezoeken de locatie van voorkeur. Ik blijf meneer ondersteunen als onafhankelijk cliëntondersteuner. Hij heeft uiteindelijk een WLZ indicatie gekregen en wacht op een plekje in een door hem gekozen locatie. Met de WLZ indicatie heeft hij recht op gratis onafhankelijke cliëntondersteuning. Het is vaak fijn voor cliënten dat een vertrouwd gezicht een aanspreekpunt blijft.
Ellen van Steenveldt werkt al ruim twintig jaar in de gezondheidszorg. Daarnaast heeft zij zelf ervaren hoe belangrijk persoonlijke aandacht is. Dit brengt ze samen in Quanta Cura. In mijn blogberichten neem ik u mee in mijn dagelijkse werkzaamheden als zelfstandig zorg-en dienstverlener.